نیمه تجاری ترویج بدلباسی

از سلطان روسری تا زنان بدروسری

ابرواردکننده روسری های خارجی نامناسب کیست؟

درحالیکه گفته می شود فردی معروف به "سلطان روسری" صاحب رانت عظیم واردات روسری از خارج است، طراحان ایرانی برای تولید طرح های بومی و با معیارهای اسلامی حمایت نمی شوند. چه کسانی از بدحجابی سود می برند؟


سخن، گروه جامعه: مدتی است که مجددا بحث پوشش بانوان و ناهنجاری های در ظاهر عده ای به مساله روز کشور حداقل در سطح رسانه ای و سیاسی تبدیل شده است. فارغ از اینکه میزان بدپوششی چقدر است و چقدر در باره آن بزرگنمایی صورت می گیرد، اما نگاه سطحی به یک مقوله اجتماعی باعث افزایش آسیب های ناشی از آن شده است. حماسه هایی که در کشور در طی 35 حاکمیت نظام مقدس جمهوری اسلامی روی داده است را همین مردم رقم زده اند و اگر اکثر آنها مقید به آداب اسلامی نبودند بی تردید جمهوری اسلامی قادر به دفع انبوه توطئه های داخلی و خارجی نمی شود. فراموش نکنیم که از 9 دی تاریخساز 88 تنها 4 سال گذشته است. با این همه هر از گاهی بحث حجاب و پوشش با مسائل سیاسی مخلوط شده و به مساله اصلی کشور تبدیل می شود. این گزارش به قسمت فرهنگی بدحجابی برخی بانوان کاری ندارد و تمرکز آن بر روی مسائل اقتصادی ناشی از واردات لباس های خارجی است که شاید مانع اصلی یا از موانع اصلی بر روی جلوگیری از تولید لباس های بومی با معیارهای اسلامی باشد. 

شورای عالی انقلاب فرهنگی در تاریخ ۱۳/۱۰/۱۳۸۴ قانون عفاف و حجاب را تعیین و به دستگاهها یه ذیربط برای انجام آن ابلاغ کرد. بالطبع هر دستگاه باتوجه به مسئولیتی که برای آن مقرر شده است موظف به انجام فعالیت هایی است.

بطور مثال وزارت فرهنگ در بند ۴ قانون مکلف گردید که به ترویج الگوی مناسب اسلامی و جلوگیری از ترویج فرهنگ غربگرایی و مدگرائی بیگانه بپردازد. وزارت بازرگانی طبق بند ۱ موظف به حمایت از طراحان و تولیدکنندگان داخلی حتی با پرداخت یارانه شد. حال اگر این روزها سری به بازار البسه زنان بزنید متوجه خواهید شد که تا چه حد این مصوبات اجرایی شده است. روسری که یکی از ابزاراهای مهم در پوشش و حجاب می باشد دستخوش تغییرات گسترده حتی در زمینه جنس و طرح شده است. بیش از ۸۰ درصد روسریها چینی و ترک هستند که روسری چینی توسط فردی چینی که به سلطان روسری معروف است وارد کشور می شود. یعنی سود هنگفت میلیون ها روسری وارداتی به این شخص خارجی می رسد؟

در زمینه میزان واردات روسری از چین آماری در دست نیست. ˈاسدالله عسگراولادیˈ رییس کمیسیون توسعه صادرات ایران و رییس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین به خبرنگار ایرنا گفت: سال گذشته میلادی 19 میلیارد دلار صادرات و 17 میلیارد دلار واردات در تجارت با کشور چین داشتیم. 

اما مشخص نیست که چه مقدار از این واردات به روسری و سایر اقلام لباس اختصاص دارد.

بررسی ها نشان می دهد که متاسفانه سهم جنس ایرانی کمتر از ۲۰ درصد از بازار است. نکته قابل تامل اینجاست که جنس روسری و شالهای چینی از نوع ساتن و حریر است که به علت لیز و سر بودن این نوع جنس نگهداشتن ان روی سر بدون دردسر نیست و این امر خود به ترویج بی حجابی کمک می کند. اما برعکس روسریهای ایرانی از جنس نخ هستند که کیفیتی به مراتب بیشتر از نوع چینی دارد و نگهداری آن بر روی سر بسیار ساده است. از طرف دیگر لباسهای بلند زنانه و مخصوصا مانتو از جنس هندی و بعضا بی کیفیت پاکستانی هستند. در مواردی مشاهده شده است که البسه ای که از هند برای زنان مسن وارد می شود بصورت زیرکانه ای اندام نما هستند تا به این ترتیب ذائقه نسل قبلی هم تغییر کند.

حال سوال اینجاست؟ وقتی بیش از ۸۰ درصد اجناس خارجی باشد، پس نقش تولیدکننده و طراح داخلی چیست؟ نقش قانون شورای عالی انقلاب فرهنگی کجاست؟ نقش دستگاههای ذیربط چیست؟ آیا تولیدکنندگان خارجی الگوی اسلامی ایرانی را رعایت می کنند؟ آیا نظارتی بر این کالاها که مستقیم بر فرهنگ ما تاثیر می گذارد هست؟

http://sokhanonline.ir/fa/news/33598