درد دل علی (ع) با پیامبر(ص)

دردِ دل جانسوز امام علی(ع) با پیامبر(ص)

امیرالمومنین علی (علیه السلام) به هنگام دفن حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) درد دلی جانسوز با پیامبراکرم (ص) دارد.

ایشان خطاب به پیامبر می فرمایند:

سلام بر تو ای رسول خدا .سلامی از طرف من ودخترت که هم اکنون در جوارت فرود آمده و شتابان به شما رسیده است.

ای پیامبر خدا! صبر و بردباری من با از دست دادن فاطمه کم شده و توان خویشتنداری ندارم، اما برای من که سختی جدایی تو را دیده و سنگینی مصیبت تو را کشیدم، شکیبایی ممکن است.این من بودم که با دست خود تو را در میان قبر نهادم، و هنگام رحلت، جان گرامی تو، میان سینه و گردنم پرواز کرد.

پس امانتی که به من سپرده بودی بر گردانده شد، و به صاحبش رسید، از این پس اندوه من جاودانه و شبهایم شب زنده داری است، تا آن روز که خدا خانه زندگی تو را برای من بر گزیند.

به زودی دخترت تو را آگاه خواهد ساخت که امت تو، چگونه در ستمکاری بر او اجتماع کردند. از فاطمه بپرس و احوال اندوهناک ما را از او خبر گیر، که هنوز روزگاری سپری نشده و یاد تو فراموش نگشته است.

سلام من بر هر دوی شما، سلام وداع کننده ای که از روی خشنودی یا خسته دلی سلام نمی کند. اگر از خدمت تو باز می گردم، از روی خستگی نیست، و اگر در کنار قبرت می نشینم از بدگـمانی بدانچه خدا صابران را وعده داده نمی باشد.

(ترجمه خطبه 202 نهج البلاغه)